Twee tachtigwoordenverhalen. Herinneringen aan gelukkiger dagen, toen het ergste wat je kon gebeuren was dat de enige winkel in het dorp alleen inferieure drank verkocht. Dat is het leed van de reiziger. Het tweede verhaal vergeet te vermelden dat de palmbomen mottig waren en leden aan de een of andere bomenziekte, en dat het strand tevens diende als openbaar toilet.
Drinken met de indiaan
“Dit is de enige”, zei de vrouw achter de toonbank. We bestudeerden argwanend het etiket. De rum smaakte inderdaad naar terpentijn, maar we hadden geen keus; het was immers de enige.
De nacht droeg zoveel herinneringen. Alsof hij bang was dat ze hem zouden ontglippen hield de indiaan alleen maar op met praten om te drinken. “Ach, vrienden”, zei hij dan, met mist in zijn ogen; dan zette hij zijn glas weer neer en beleefde opnieuw zijn geschiedenis van eeuwen.
Ansichtkaart met palmen
In felgekleurde omslagdoeken paraderen de meisjes langs het strand. Elk draagt iets op het hoofd: een mand met brood, een schaal met fruit, pasteien, sigaretten. Opzij, languit, de vissersboten met hun hemelsblauwe netten.
Ochtend; branding ruist, de palmen wenken.
Daar marcheren kinderen aan, de schoolmeester voorop. Hij blaast op een fluitje, ze houden halt. Hij blaast nog eens, geeft commando’s: spreiden, strekken, buigen, rennen.
Ik kijk het aan, drink koffie, schrijf op de kaart: achter zijn rug doet niemand mee.
© Ben Joosten 2020
